Kurinuki: Een Balans Tussen Intuïtie en Bedachtzaamheid

Kurinuki: een oude Japanse techniek waarbij een solide blok klei wordt uitgehold en met verschillende gereedschappen wordt bewerkt om zo tot een eindresultaat te komen. Het is aards, ruw, bijzonder. Al jaren kijk ik met bewondering naar het werk in deze stijl en zodoende ben ik onlangs zelf begonnen met het maken van kurinuki’s. Beter kan ik zeggen dat ik me door de stijl heb laten inspireren: ik draai een basisvorm die ik daarna bewerk, en in het bewerken ga ik veel verder dan bij een traditionele kurinuki wordt gedaan. Hierdoor wordt het echt mijn eigen stijl.

Het proces van een kurinuki begint bij mij altijd met spelen. Spelen met vormen, met lijnen, zonder een vooraf vastgelegd plan. Ik start met een basisvorm en ruwe lijnen. Ik snijd stukken weg, laat vormen en lijnen ontstaan, soms lang en vloeiend, soms kort en recht, onderbroken, samenkomend of van elkaar wegvoerend. Dit lijnenspel symboliseert voor mij het leven – complex, grillig en altijd in beweging.

Wat het proces bijzonder maakt, is hoe het werk verandert terwijl ik ermee bezig ben. Wanneer ik het stuk ronddraai in mijn handen, veranderen licht en schaduw de lijnen continu. Deze dynamiek geeft diepte en brengt onverwachte nuances. Het is voor mij een reflectie van wat er op dat moment in mijzelf en mijn omgeving speelt. Elk werk is uniek, niet alleen door de technieken, maar ook omdat het zo persoonlijk is.

Het proces is een balans tussen intuïtie en bedachtzaamheid. Aan de ene kant laat ik mezelf leiden door wat goed voelt op dat moment, aan de andere kant besteed ik veel aandacht aan details, zorg ik voor balans en denk ik na over hoe de vormen zich tot elkaar verhouden. Voor mij weerspiegelt dit proces mijn eigen tegenstrijdigheden; het brengt spontaniteit en reflectie samen in een geheel.

Fouten zijn onvermijdelijk. Een lijn breken of een vorm veranderen kan als een tegenslag voelen, maar vaak brengt het nieuwe mogelijkheden. Soms herstel ik een fout, vaker laat ik me verrassen door wat er ontstaat en ga ik mee in de nieuwe richting die zich aandient. Hierdoor blijft het werk fris en inspirerend, voor mijzelf en voor anderen.

Wanneer een kurinuki af is, kijk ik naar iets dat volledig in lijn staat met wie ik ben op dat moment. Het is geen perfect werk – dat hoeft het ook niet te zijn. De schoonheid zit voor mij in de imperfecties, in de balans tussen intuïtieve beslissingen en bewuste keuzes. Elk werk is een verhaal, een stukje van mezelf dat ik heb achtergelaten in de klei. Dat maakt dit proces zo waardevol voor mij: het is een eindeloze ontdekkingstocht in het creëren en in het vinden van mezelf.